zondag 2 oktober 2011

EHBO!


Ik besloot in het Groot Brunink maar eens op zoek te gaan naar een geocache, een nieuw soort voor mij, waarbij je achtereenvolgens verschillende punten moet zoeken en waarbij het laatste punt dan de cache bevat.
Het weer liet een beetje te wensen over - er hing in de verte een donkere lucht - maar ik besloot het erop te wagen, wilde er graag even opuit.
Die beslissing pakte echter totaal verkeerd uit... Om te beginnen kon ik niet ontdekken hoe ik te werk moest gaan bij het zoeken. Vervelend, maar vooruit: dan maar gewoon lopen. Vervolgens kwamen we - dacht ik - een grote oude hond tegen met zijn baasjes. De twee honden raakten tot mijn schrik in gevecht, maar zoals ik gewend ben, dook ik er meteen op om Jip te grijpen. Echter, mijn hand zat ineens op de verkeerde plek en Jip beet er vol in! Vreselijke pijn en schrik maakten dat ik even later snel moest gaan zitten om niet flauw te vallen. En toen nog een héél eind naar huis teruglopen...nadat ik eerst nog een hele poos moest blijven schuilen onder een boom vanwege een enorme stortbui! Verkleumd kwam ik thuis maar moest even later naar de huisartsenpost voor een tetanusinjectie. Ik kwam te laat omdat ik geen rekening had gehouden met de bustijden op zondag en ook nog eens tot de ontdekking kwam dat de huisartsenpost verhuisd was. Resultaat: een uur wachten...In de behandelkamer viel ik weer bijna flauw, haastte me terug naar de wachtkamer om de boel niet op te houden en ging daar vervolgens op een stoel zitten die er niet was...
Thuis kon ik bijna niet meer warm worden, heb tijden onder de douche gestaan..
Mijn hand ging schrikbarend opzetten en werd warm en rood, dus de volgende dag naar de huisarts (een vervanger, kom ik er eens een keer en dan is je eigen arts op vakantie). Penicillinekuur en arm in een zelfgefabriceerde mitella. Dagenlang veel pijn, slecht slapen en letterlijk erg onthand zijn...
Gelukkig was een week later het ergste voorbij..maar toen viel ik - al rennend door de straat met Jip (het begon ineens te gieten) ineens over het beest, omdat hij voor mijn voeten liep. Handen opengehaald, broek kapot en een lelijke schaafwond op mijn knie. Pijn!!! Huisartsenpost wéér gebeld omdat ik me zorgen maakte over mijn knie, maar hechten was niet nodig, zei de assistente. Een aardige overbuurman van mijn moeder kwam met betadine (dat had ik zelf niet in huis, ik heb nooit ongelukjes) en verbond mijn knie. En ik bepleisterde mijn handen. En nu kon ik weer dagenlang niet goed uit de vóeten...oh wat baalde ik!!!
Uiteindelijk kon ik de bank gewoon niet meer zíen en was ik zó kwaad dat ik als een gek van alles in de tuin ben gaan doen!

Inmiddels (een maand later) heb ik nog maar weinig last van mijn hand, zijn mijn handen geheeld maar mijn knie nog stééds niet.. Elke dag duik ik in mijn nu maar eens aangelegde verbanddoos voor wéér een zalfgaasje of een (natte wondhelings)pleister...Misschien ga ik toch maar nog eens de dokter bellen...


Geen opmerkingen:

Een reactie posten