Kerstwandeling

Ik vind dat er met kerst (en niet alleen dan!) eigenlijk niets heerlijker is dan een flinke wandeling in het bos, om daarna rozig thuis te komen in een kersthuis met kaarsjes (met de geur van White Christmas en Kaneel en Knapperend Haardvuur). Hete kop thee met iets lekkers erbij, en dan lekker knus lezen op de bank of aan tafel iets gezelligs doen.

Dus stapte ik aan het eind van de morgen met Jip op de bus, op weg naar het Ledeboerpark: het startpunt van mijn wandeling. En ik bleek zeker niet de enige te zijn die niet thuis bleef zitten, ondanks het druilerige weer...leuk vind ik dat! Het gaf me ook het gevoel niet alleen te zijn op zo'n kerstdag.

Bij kerst hoort naaldgroen, dus daar ben ik maar eens even op aan het oefenen gegaan, best lastig!

Water met een lange sluitertijd:

 

Dit was het eigenlijke doel van mijn wandeling, een plek die ik al zo lang eens wilde ontdekken!

Het was een aardige loop er naartoe maar beter te doen dan ik gedacht had...En mijn inspanning werd beloond, een prachtig stukje natuur!

En zomaar kwam ik ook nog terecht bij de rand van Hof Espelo...

Dit gebied ontdekken blijft liggen voor een andere keer, want dit werd me echt te ver.

Toen ik na viereneenhalf uur (!) erg moe maar voldaan thuiskwam - ik moest ook nog lopen naar het station omdat de bus maar eens in het uur bleek te komen en net geweest was - had ik een hond die er niét uitzag van de modder en bovendien een uur in de wind stonk omdat hij ergens in had liggen rollen...Vooruit, dan ook nog maar even een wasbeurt...
En toen heerlijk met een kop kaneelthee, een kaneelster en allemaal kaarsjes aan op de bank met een gisteren gekocht boek: PAAZ, van Myrthe van der Meer.

Kerstavond...

Heerlijk, zo'n gezellige eettafel - en kamer - met kaarsjes aan!

 "Waarom doe ik dat eigenlijk niet vaker?", vraag ik me op een avond als deze af...

Sfeer maakt me blij!

Dit lieve boompje is een nieuwe aanwinst, ik kon het niet laten staan toen ik het zag!

En dit lantaarntje hieronder is een dierbaar cadeautje dat ik drie jaar geleden kreeg toen ik opgenomen was in het ziekenhuis. Ik kreeg het van een ander winterkind, dat net als ik blij wordt van rendieren...

Jultomte en rendier...

Dit pakket van Tintangel lag al lang lang te wachten om gemaakt te worden, maar nu is het zover!

Ik ben gek op die tomtes en dit paar maakt me helemaal blij, het staat te pronken op mijn tafeltje!

Straks nog de Winterwachter in de vensterbank en een boompje in de hoek bij de achterdeur...en dan ben ik helemaal klaar voor de kerststemming (ahum)! 

Misschien ga ik de tijd deze keer knutselend en tekenend doorkomen...in dat geval volgt er nog meer!

Meer vogelhuisjes...

...maar nu meer of minder zelfgemaakt!

De onderstaande komen van een uitdrukvel; je hoeft ze alleen maar in elkaar te zetten en te versieren:

Het huisje hieronder is van papier-maché en beplakt met stukjes décopatchpapier. Verder heb ik het nog versierd met allerlei dingetjes:

Een leuk werkje om te doen en eens iets anders dan een kerstkaartje (als je ze kunt brengen of geven, tenminste)!

Voor de vogeltjes...

 ...een nieuw voederhuisje! 

Mijn voortuin was er wel aan toe, er hing een wilgetenen mand met vakjes, waarvan de voering van plastic helemaal losgetrokken was door de vogels. En zonder plastic ging niet: het voer viel erdoor. 

En nu maar wachten op klantjes!

Winterwandeling!

Goed ingepakt in vele laagjes kleding - o.a. thermo-ondergoed - ging ik vanmorgen op pad naar het groot Brunink. Het leek erop dat dat ondergoed dé oplossing was tegen mijn kouwelijkheid, maar jammer genoeg kreeg ik het later toch wel weer behoorlijk koud...Tja, een kouwelijk winterkind zijn is toch wel een lastige combinatie, zeker als je dan ook nog eens wilt fotograferen! maar dat heb ik er voor over! 

Jip genoot ook met volle teugen, maar op een gegeven moment kreeg hij toch wel last van ijsklonten aan zijn pootjes. Hier is hij druk doende om die lastige dingen eraf te trekken, waarbij hij voortdurend met zijn kop schudt. Vandaar de beweging in de foto!

Eerste sneeuw!

Dat vraagt natuurlijk om een wandelingetje met de camera!

Klaasje

Een gezellige avond met mijn moeder en de hond: kleine cadeautjes, leuke gedichten, warme chocomel en kruidnootjes...mmm! Ook Jip genoot, voor wie ik twee pakjes met lekkers in de mand gestopt had. Na enige aansporing om zijn pakje uit de mand te halen - mag dat echt, baas? - had hij de smaak zo te pakken dat hij voortdurend met zijn kop in de mand zat en er ook andere cadeautjes uit wilde vissen!

Een huis vol visite...

Gisteren had ik vriendin Nora met gezin op bezoek en met de twee kinderen - eentje van 10 en eentje van net 3 jaar - heb ik aan tafel zitten knutselen. Decopatch werd het deze keer: papier-machédieren beplakken met gescheurde stukjes speciaal papier. De lijm smeer je ook over het papier, zodat er een laklaag ontstaat. De kinderen waren heerlijk bezig -  de jongste ging helemaal op in het lekker smeren met de lijm - en ik heb mijn aandacht verdeeld tussen hen en het praten met hun moeder. Heel gezellig, jammer dat zo'n middagje zo snel voorbij is! Dat zou ik vaker willen doen, zo lekker knutselen aan tafel...

Om een indruk te geven nog een paar foto's, hoewel die minder geslaagd zijn; ze zijn haastig gemaakt vlak voor het gezin weer naar huis ging...

En dit was mijn cadeau...

Kan ik lekker een paar boeken halen, altijd leuk!

Naast de twee boekenbonnen van 25 euro nog een boekje van de campusdichter van de UT en een waardebon van de bieb voor een keer gratis een toptitel of dvd lenen!

Rompertje...

...voor Jip!

Omdat hij maar blijft likken aan het wondje en ik hem een kraag niet aan wil doen (dan kan hij zich helemaal niet meer oriënteren!)

Het dragen van het ding vindt hij wel goed - hij laat het zich rustig aan- en uittrekken - maar tot mijn verbazing en ergernis weerhoudt het hem niet van het likken! Door de stof heen, dus! Ik heb zitten prutsen met maandverbandjes (een advies van de dierenartsassistente); die blijven lekker op hun plaats zitten maar aanbrengen op de juiste plek blijkt zeer lastig! Bovendien verschuiven ze met het pakje mee, dat rekt...

Keukenpapier heeft het ook niet helemaal: wel lekker groot, maar wondvocht en speeksel gaan er snel doorheen...

Maar nu heb ik het: keukenpapier met een washandje er bovenop; dat werkt! 

Ik dacht dat Jip dik was met zijn bijna 14 kilo nu (hij doet het goed op zijn nieuwe dure voer dus, tijd om over te gaan op seniorvoer!), maar met zijn pakje aan is-ie echt een slanke den!

Gelukkig is hij inmiddels weer zijn oude zelf, dankzij de antibiotica en pijnstillers. En ik ben weer wat verpleegervaring rijker: temperaturen, bek openmaken om er de heel vieze pijnstiller in te spuiten, pillen verpakken in kaas, aan- en uitkleden, gedrag nauwlettend in de gaten houden...en de klok! Want hij moet zijn medicijnen op tijd hebben; 's avonds is het spitsuur wat dat betreft, drie medicijnen na elkaar (hij krijgt ook tweemaal daags oogdruppels)! Maar ik mag blij zijn met zo'n bijna voorbeeldige patiënt!

Een aangename en onaangename verrassing...

Onlangs heb ik meegedaan aan een wedstrijd in het kader van "Nederland leest", een initiatief van de biebs in Enschede, Hengelo en Almelo. Studenten fotografie hadden aan een vijftiental boektitels een eigen fotografische interpretatie gegeven en de kunst was om de juiste paren van foto en titel bij elkaar te zoeken. Een heel leuk karweitje, vond ik! En laat ik nou ook nog één van de prijswinnaars zijn!
Gisterenavond was er een voorstelling waarbij de gebroeders Meester en Philip Freriks een cabareteske interpretatie gaven van het boek dat tijdens "Nederland leest" centraal stond: De donkere kamer van Damocles van W.F. Hermans. Tijdens dit gebeuren zouden ook de prijzen uitgereikt worden en ik zou er met mijn buurvrouw naartoe gaan. Spannend!
Maar het liep helaas even heel anders...
Om 17.30 uur zaten we met Jip bij de dierenarts; hij was vrijdag gebeten door een Rhodesian Ridgeback en ging zich vanaf maandagmiddag ineens anders gedragen: gillen als je alleen maar naar de bijtplek wees, erg mij opzoeken steeds, en gisteren overgeven, niet meer willen wandelen...En hij "zong", maakte allerlei kleine geluiden (wat hij verwarrenderwijs normaal ook regelmatig doet; hij heeft een heel repertoire) ipv te piepen of hijgen...
Ik kreeg de schrik van mijn leven bij de dierenarts, want ze hielden rekening met een perforatie van het buikvlies, en dat bij een heftige onderhuidse ontsteking ...
Jip gilde en gilde tijdens het onderzoek en ik moest steeds zitten omdat ik bijna flauwviel...
Na een buikfoto kreeg ik hem toch mee naar huis (met antibiotica en pijnstillers) maar moest hem scherp in de gaten houden, regelmatig temperaturen en opletten of hij niet slomer werd, bleef overgeven etc. Dus geen avondje uit.
Jip en ik hebben allebei een tweede onrustige nacht gehad, maar nu lijkt het de goede kant op te gaan.
Maar ik ben nog niet echt over de schrik heen!

Ook een stukje?

Eindelijk heb ik weer eens iets lekkers gebakken! Ik had in de winkel een nieuwe cakemix gezien, voor een citroencake. En gek als ik ben op citroen, moest dit pak natuurlijk mee!

De cake is prachtig gelukt en smaakt heerlijk, maar is wel een beetje groot voor één persoon, dus...

wie wil er ook nog een stukje??

Intocht van de Sint!

Een spannende gebeurtenis - ook voor mij - maar wél een kans om ongestraft emoties van kinderen te fotograferen...met de angst in mijn hart!
Het levert vele mislukte foto's op, door aanstoten, bewegen van het kind, mensen die in beeld verschijnen, kinderen die te ver weg zijn, maar ook een stel waarmee ik blij ben. Ik vind dit zó leuk! Daar heb ik het wel voor over om totaal verkleumd thuis te komen!

Bovenstaande foto is mijn favoriet

Geweizwammetje...

Wel érg klein om met mijn compactcameraatje in beeld te brengen

 maar ik heb tóch een poging gewaagd:

Het lijken nét twee uitgestrekte armpjes, vind ik...

Eendje...

Daar is-ie dan, mijn bloemetjeseendje! 

Mijn eerste kleiwerkstuk met een binnenste van styroporbollen, verder vormgegeven met aluminiumfolie en schilderstape. Pootjes, vleugels en snavel hebben een basis van geplastificeerd ijzerdraad. Een heel werk maar zó leuk, dat een vriendje alweer in de maak is!

Nog even...

...genieten van die mooie herfstkleuren: