Twintig keer heb ik nu voorgelezen aan "mijn" Chinese meisje en daarmee is voor haar gezin een eind gekomen aan de ondersteuning door de VoorleesExpress...
Van deze laatste keer heb ik een beetje een feestje gemaakt, met zelfgebakken paddestoelencakejes op roodwitgestippelde bordjes met roodwitgestippelde servetjes. En toevallig kregen we er van moeder ook nog rode limonade bij! Het kleine broertje at ook een cakeje mee, waar hij heel lang aan zat te knabbelen. Hij noemt me tegenwoordig "tante" in het Chinees en stond uitgebreid voor het raam te zwaaien toen ik aankwam. En soms huilt hij als ik afscheid neem...Hij kwam me later een cadeautje brengen, heerlijke badproducten in een mooie doos! Ik zou er haast verlegen van worden...
Er komt ook nog een cadeautje van de VoorleesExpress: een boekje, een diploma en een ingelijste foto van ons in een tasje. Maar daar moet nog even op gewacht worden (er liep iets mis met de afspraak).
Ik zou haast verdrietig worden van zo'n laatste keer, maar...ik heb al lang besloten en besproken dat ik op eigen gelegenheid gewoon nog doorga! Het is veel te leuk om al te stoppen...
