Een aangename en onaangename verrassing...

Onlangs heb ik meegedaan aan een wedstrijd in het kader van "Nederland leest", een initiatief van de biebs in Enschede, Hengelo en Almelo. Studenten fotografie hadden aan een vijftiental boektitels een eigen fotografische interpretatie gegeven en de kunst was om de juiste paren van foto en titel bij elkaar te zoeken. Een heel leuk karweitje, vond ik! En laat ik nou ook nog één van de prijswinnaars zijn!
Gisterenavond was er een voorstelling waarbij de gebroeders Meester en Philip Freriks een cabareteske interpretatie gaven van het boek dat tijdens "Nederland leest" centraal stond: De donkere kamer van Damocles van W.F. Hermans. Tijdens dit gebeuren zouden ook de prijzen uitgereikt worden en ik zou er met mijn buurvrouw naartoe gaan. Spannend!
Maar het liep helaas even heel anders...
Om 17.30 uur zaten we met Jip bij de dierenarts; hij was vrijdag gebeten door een Rhodesian Ridgeback en ging zich vanaf maandagmiddag ineens anders gedragen: gillen als je alleen maar naar de bijtplek wees, erg mij opzoeken steeds, en gisteren overgeven, niet meer willen wandelen...En hij "zong", maakte allerlei kleine geluiden (wat hij verwarrenderwijs normaal ook regelmatig doet; hij heeft een heel repertoire) ipv te piepen of hijgen...
Ik kreeg de schrik van mijn leven bij de dierenarts, want ze hielden rekening met een perforatie van het buikvlies, en dat bij een heftige onderhuidse ontsteking ...
Jip gilde en gilde tijdens het onderzoek en ik moest steeds zitten omdat ik bijna flauwviel...
Na een buikfoto kreeg ik hem toch mee naar huis (met antibiotica en pijnstillers) maar moest hem scherp in de gaten houden, regelmatig temperaturen en opletten of hij niet slomer werd, bleef overgeven etc. Dus geen avondje uit.
Jip en ik hebben allebei een tweede onrustige nacht gehad, maar nu lijkt het de goede kant op te gaan.
Maar ik ben nog niet echt over de schrik heen!