maandag 21 januari 2013

Sneeuwduinen en nog wat meer...

Vanmiddag een wandeling naar het Groot Brunink. Aan het begin van het natuurgebiedje loop je tussen twee hogergelegen weilanden door en met deze sneeuw en wind ontstonden daar indrukwekkende sneeuwranden...
IJs en ijskoud!


Je ziet de sneeuw stuiven...


Op de terugweg begon het al wat te schemeren:



De Bruninksbeek.
Er liggen grote stenen in, waardoor het water zo'n heerlijk rustgevend kabbelend geluid maakt...



Sparren, die eigenlijk niet in Nederland thuishoren 
(en die Staatsbosbeheer daarom overal wil verwijderen) 
maar waar ik o zo gek op ben...


Sneeuwsnoet van Jip; hij stak hem voortdurend in de sneeuw!


 Eigenzinnig, aanhankelijk en met dit weer ook erg aandoenlijk: ik moet hem om de haverklap met mijn stem de goede kant op leiden. Dan zie ik hem weer stilstaan met dat voorpootje omhoog, en vervolgens aarzelend zijn weg zoeken naar mij toe... We zijn echt maatjes!

Het doet me denken aan een Gouden Boekje dat ik nog heb van vroeger; "Meneer de Hond" heet het. Het gaat over een hond-die-van-zichzelf-was en een jongetje -dat-van-zichzelf-was die elkaar vinden en  samen gaan wonen in het hondenhok-van-twee-verdiepingen van de hond. Gezellig met elkaar maar zonder hun eigen individualiteit op te geven.



En na zo'n twee uur lopen heerlijk naar binnen in de warmte, Jip ontdoen van al zijn ijsklonten (best lastig met handen die het niet meer zo goed doen van de kou) en dan een beker hete thee!
Wat is er lekkerder dan dat?

1 opmerking: