Het was moeilijk kiezen, eindelijk weer eens tekenen of er op uit gaan, maar vanwege het stralende weer heb ik toch maar gekozen voor de buitenlucht!
En het was heerlijk! Een deel van de twee uur heb ik zo'n beetje op mijn kop in een diepe, droge sloot gezeten, om een paar dappere korenbloemen tegen de lucht te kunnen fotograferen:
"Kijk, een jás!", zei een langskomend meisje verbaasd tegen haar ouders. "Waar ook nog een mens in zit!", reageerde ik.. Véle foto's later, toen Jip er schoon genoeg van kreeg en eerst in de weg ging zitten en vervolgens begon te piepen...werd het tijd om op te staan (zucht) en verder te gaan, op zoek naar de cache.
Via een andere route kwam ik tot mijn verbazing ineens weer in bekend gebied, wat eigenlijk wel jammer was..
Maar zo kwam ik óók terecht bij een verborgen tunneltje, dat ik anders nooit gezien zou hebben. Het is een overblijfsel van een allang verdwenen spoorlijntje dat van Enschede naar Ahaus liep en dat in 1903 voor het eerst in gebruik genomen werd:
De verstopte cache heb ik echter niet gevonden, want het terrein was een ramp: één en al stengels, brandnetels en braamstruiken! We konden ons er bijna geen weg door banen, bleven voortdurend vastzitten...Zie daar maar eens iets kleins in te vinden, laat staan oppakken! Jip had het op een gegeven moment wel gezien en ik ook, dus: op naar huis!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten